هامـــان

من می‌‌توانم خوب، بد، خائن، وفادار، فرشته‌خو یا شیطان ‌صفت باشم...من می توانم تو را دوست داشته یا از تو متنفر باشم... من می‌توانم سکوت کنم، نادان و یا دانا باشم... چرا که من یک انسانم...و این‌ها صفات انسانى است.
 
و تو هم به یاد داشته باش:
من نباید چیزى باشم که تو می‌خواهى... من را خودم از خودم ساخته‌ام... تو را دیگرى باید برایت بسازد.
و تو هم به یاد داشته باش... منى که من از خود ساخته‌ام، آمال من است، تویى که تو از من می سازى آرزوهایت و یا کمبودهایت هستند.
لیاقت انسان‌ها کیفیت زندگى را تعیین می‌کند نه آرزوهایشان... و من متعهد نیستم که چیزى باشم که تو می‌خواهى... و تو هم می‌توانى انتخاب کنى که من را می‌خواهى یا نه... ولی نمی‌توانى انتخاب کنى که از من چه می‌خواهى!...می‌توانى دوستم داشته باشى همین گونه که هستم، و من هم ... می‌توانى از من متنفر باشى بى‌هیچ دلیلى و من هم.
چرا که ما هر دو انسانیم و این جهان مملو از انسان‌هاست... پس این جهان می‌تواند هر لحظه مالک احساسى جدید باشد... و تو نمی‌توانى برایم به قضاوت بنشینى و حکمی صادر کنی و من هم.... قضاوت و صدور حکم بر عهده نیروى ماورایى خداوندگار است... دوستانم مرا همین گونه پیدا می کنند و می‌ستایند... حسودان از من متنفرند ولی باز می‌ستایند!..... دشمنانم کمر به نابودیم بسته‌اند و همچنان می‌ستایندم! ... چرا که من اگر قابل ستایش نباشم... نه دوستى خواهم داشت... نه حسودى، نه دشمنى و نه حتی رقیبى.
 
من قابل ستایشم، و تو هم.
یادت باشد اگر چشمت به این دست نوشته افتاد... به خاطر بیاورى آن‌هایى که هر روز می‌بینى و مراوده می‌کنى... همه انسان هستند و داراى خصوصیات یک انسان، با نقابى متفاوت... اما همگى جایزالخطا.