خانه ام ابری ست ...
پنجشنبه, ۲۱ اسفند ۱۳۹۳، ۱۱:۳۳ ب.ظ
خانه ام ابری ست
یکسره روی زمین ابری ست با آن.
از فراز گردنه خرد و خراب و مست
باد می پیچد.
یکسره دنیا خراب از اوست
و حواس من!
ای نی زن که تو را آوای نی برده ست دور از ره کجایی؟
خانه ام ابری ست اما
ابر بارانش گرفته ست ...
" نیما یوشیج "
برای مشاهده وصیت نامهی "نیما یوشیج" به امتداد خط بروید ...
امشب فکر می کردم با این گذران کثیف که من داشته ام—بزرگی که فقیر و ذلیل
می شود، حقیقتا جای تحسر است.
فکر می کردم، برای دکتر حسین مفتاح چیزی بنویسم که وصیت نامه ی من باشد.
باین نحو که بعد از من هیچکس حق دست زدن به آثار مرا ندارد بجز دکتر محمد
معین اگرچه او مخالف ذوق من باشد.
دکتر محمد معین حق دارد در آثار من کنجکاوی کند—ضمنا دکتر ابوالقاسم جنتی
عطائی و آل احمد با او باشند. بشرطی که هر دو با هم باشند—ولی هیچیک از کسانی
که به پیروی از من شعر صادر فرموده اند در کار نباشند. دکتر محمد معین که نسل
صحیح علم و دانش است کاغذ پاره های مرا بازدید می کند. دکتر محمد معین که
هنوز او را ندیده ام مثل کسی است که او را دیده ام.
اگر شرعا می توانم قیّم برای ولد خود داشته باشم دکتر محمد معین قیّم است.
ولو اینکه او شعر مرا دوست نداشته باشد—اما ما در زمانی هستیم که ممکن است
همه ی این اشخاص نامبرده از هم بدشان بیاید. چقدر بیچاره است انسان.
